این منطقه شش تنفسی تهران محسوب می‌شود در حالی که خود به شدت مورد تهاجم انواع آلودگی‌های زندگی شهری از قبیل ساخت و ساز و آلودگی هوا و آلودگی صوتی و... قرار گرفته است.
خجیر منطقه‌ای است کوهستانی و تپه ماهوری با دامنه ارتفاعی 1300 تا 2100 متر در استان تهران که «جاجرود» در آن جاری است. این منطقه در سال 1361 با مساحتی برابر با 9971 هکتار به پارک ملی ارتقاء یافت. تنوع بسیار زیاد پارک، ویژگی اصلی آن به شمار می‌رود. در روزگارانی نه چندان دور در اریبهشت ماه این منطقه از شقایق پر می‌شد، اما چیدن آنها توسط مردم و گردشگران، شرایط را به گونه‌ای تغییر داده است که امروز برای مشاهده چند گل شقایق باید مدتی را در پارک جستجو کنیم. در واقع شقایق‌های خجیر جزو گل‌های وحشی خود رو هستند که متاسفانه به خاطر تخریب‌های انسانی دستخوش تغییرات بسیاری شده اند.
در پارک ملی خجیر انواع پرندگان و پستانداران زیست می‌کنند. جالب این که هنوز آهو در منطقه دیده می‌شود. بنا به اظهارات کارشناسان محیط زیست در منطقه غیر از قوچ و میش و کل و بز، پلنگ نیز وجود دارد.
نظر به پوشش گیاهی خوب منطقه یکی دیگر از ضربه‌هایی که به این منطقه جالب وارد می‌شود، آتش سوزی است که بیشترین عامل آن انداختن ته سیگار روشن توسط سرنشینان خودروهای عبوری داخل منطقه است.
پارک ملی خجیر همانند پارک ملی سرخه حصار در شرق تهران و در 45/35 تا 36/35 عرض شمالی و40/51 تا 49/51 طول شرقی واقع شده و مساحت آن در حدود 100هزار و 13 هکتار است.
پوشش گیاهی این پارک ملی، عبارتند از: بنه، بادام کوهی، ارس، داغداغان، چنار، سپیدار، پده، بید، زالزالک تبریزی، افرا، زبان گنجشک، عرعر، اقاقیا، کاج، تنگرس، تمشک، گز، شیشعان، روناس، زرشک، سوفورا، شیرخشت، سیاه تلو، دغدغک و ارمک.
از پستانداران این منطقه می‌توان به کل و بز، قوچ و میش البرزمرکزی، گراز، پلنگ، کفتار، روباه قرمز، شغال، گورکن، گربه وحشی و خرگوش اشاره کرد.
انواع گونه‌های پرنده اعم از مهاجر آبزی، کنار آبزی و‌شکاری در این پارک ملی زندگی می‌کنند.
خزندگانی چون مار کرمی، کور مار دوسر، مار آتشی، مار پلنگی، مار دستی، مار آبی، مار شتری، شترمار، یله مار، تیرمار، سوسن مار، افعی شاخدارایرانی، افعی کوفی، قورباغه معمولی، وزغ سبز و لاک پشت ممیزدارغربی در این ناحیه وجود دارد.
منبع: روزنامه اطلاعات
دیدگاه خود را بنویسید